சிறுவர் நீதிக்கதைகள் - பேராசை பெரும் நஷ்டம்

பேராசை பெரும் நஷ்டம்:-

திருவெண்ணெய்நல்லூரில் பேராசைக்காரன் ஒருவன் வாழ்ந்து வந்தான். அவன் எந்த பொருளை பார்த்தாலும்அதைத் தான் அடைய வேண்டும்என நினைப்பான். எனவே, நாளடைவில் பார்த்தசாரதிஎன்ற அவனுடைய பெயரே மறைந்துபோய் பேராசைக்காரனாயிற்று.

ஒரு நாள், வெளியூருக்கு வியாபாரநிமித்தமாக வண்டியில் சரக்குகளை ஏற்றிக் கொண்டு சென்றான்.

வியாபாரம் முடிந்து காட்டு வழியாக வந்துகொண்டிருந்தான். தண்ணீர் வேட்கை கொண்டஅவன் கண்களுக்கு கிணறு ஒன்று தெரிந்தது. வண்டியை விட்டு இறங்கிய அவன்அந்தக் கிணற்றருகே சென்றான். ஒரு பாத்திரத்தில் கயிற்றைக்கட்டி அதை கிணற்றுக்குள் விட்டுத்தண்ணீர் எடுக்கத்தொடங்கினான்.

கிணற்றுக்குள் இருந்து "யார் இங்கே தண்ணீர்எடுப்பது?' என்ற பயங்கரமான குரல்கேட்டது.

அஞ்சி நடுங்கிய அவன் கிணற்றுக்குள் எட்டிப்பார்த்தான். உள்ளே யாரும் இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. நடுங்கும் குரலில், “ஐயா! நான் ஒருஏழை. தண்ணீர் குடிப்பதற்காக இங்குவந்தேன். நீங்கள் யார்?'' என்றுகேட்டான்.

“விரும்பியதை எல்லாம் கொடுக்கும் மந்திரக்கிணறு இது. இதைப் பாதுகாக்கும்பூதம் நான். யார் கண்ணுக்கும்நான் தெரியமாட்டேன்,'' என்றது அந்தக் குரல்.

“மந்திரக்கிணறா! விரும்பியதை எல்லாம் தருமா?'' என்றுவியப்புடன் கேட்டான் அவன்.

“உன்னிடம் பொற்காசுகள் உள்ளதா? ஒரு பொற்காசைஇந்தக் கிணற்றுக்குள் போடு உன் விருப்பம்எதுவானாலும் கேள். உடனே அதுநிறைவேறும். நன்றாக நினைவு வைத்துக்கொள். இரண்டு முறைதான் இந்தக்கிணறு உன் எண்ணத்தை நிறைவேற்றும்,'' என்றது அந்தக் குரல்.

"என்னதான் நடக்கிறது பார்ப்போமே' என்ற எண்ணத்தில் ஒருபொற்காசை கிணற்றுக்குள் போட்டான். “விலை உயர்ந்த நகைகளாலும்பொற்காசுகளாலும் என் வண்டி நிரம்பவேண்டும்...'' என்றான் அவன்.

ஒரு நொடிக்குள் அவன் வண்டி பொற்காசுகளாலும்நகைகளாலும் நிரம்பி இருந்தது. இதைப்பார்த்து வியப்படைந்தான் அவன்.

“ஆ! ஏராளமான செல்வம் கிடைத்துவிட்டது. இந்த நாட்டிலேயே பெருஞ்செல்வன் நான் தான்,'' என்றுமகிழ்ச்சியுடன் சொல்லிக் கொண்டே வண்டியில் அமர்ந்தான்.

"ஐயோ! காட்டு வழியாகச் செல்லவேண்டுமே! வழியில் திருடர்கள் இருப்பார்களே... அவர்கள் இந்த நகைகளையும் பொற்காசுகளையும்கைப்பற்றிக் கொள்வார்களே! என்ன செய்வது?' என்றுசிந்தித்தான்.

நல்ல வழி ஒன்று அவனுக்குத்தோன்றியது. கிணற்றருகே வந்த அவன் தன்னிடம்இருந்த இரண்டாவது பொற்காசையும் அதற்குள் போட்டான்.

“உனக்கு என்ன வேண்டும்?'' என்றுஉள்ளிருந்து குரல் கேட்டது.

“வண்டியில் இருக்கும் நகைகளும் பொற்காசுகளும் என் கண்களுக்கு மட்டும்தெரிய வேண்டும். பிறர் கண்களுக்குத் தெரியக்கூடாது,'' என்று கேட்டான்.

“அப்படியே ஆகட்டும்,'' என்று குரல் வந்தது.

வண்டியை ஓட்டிக் கொண்டு புறப்பட்டான். எதிரில் திருடர்கள் சிலர் வந்தனர். அவர்கள்கண்களுக்கு வண்டியில் இருந்த நகைகளும் பொற்காசுகளும்தெரியவில்லை. தன் அறிவுக் கூர்மையைமெச்சிக் கொண்டான் பேராசைக்காரன். மகிழ்ச்சியுடன் தன் வீட்டை அடைந்தான்.

வீட்டுக்குள் ஓடினான். “இனி நாமோ நம்பரம்பரையோ வறுமையில் வாட வேண்டாம். அரசனைப்போல செல்வச் செழிப்புடன் வாழலாம். வண்டியில் விலை உயர்ந்த பொருள்கள்என்னென்ன கொண்டு வந்துள்ளேன் பார்!'' என்று மகிழ்ச்சியுடன் சொன்னான்.

வண்டி காலியாக இருப்பதைப் பார்த்துஅவன் மனைவி திகைத்தாள். “என்னங்க! வண்டியில் விலை உயர்ந்த பொருள்கள்இருப்பதாகச் சொன்னீர்கள். எந்தப் பொருளும் இல்லையே,'' என்றாள்.

அவன் கண்களுக்கு வண்டியில் ஏராளமான பொற்காசுகளும் நகைகளும்இருப்பது தெரிந்தது. மனைவியைப் பார்த்து, “வண்டியை நன்றாகப் பார்,'' என்றான்.

நன்றாகப் பார்த்து விட்டுத் தான் சொல்கிறேன் என்றாள்.

அப்பொழுதுதான் அவனுக்குத் தான் கேட்ட இரண்டாம்வரம் எவ்வளவு தவறானது என்றுபுரிந்தது. தன் மனைவியிடம் நடந்ததைக்கூறினான். கிடைத்த விலை மதிப்பற்றபொருள்களைப் பயன்படுத்த முடியாத நிலையை எண்ணிவருத்தம் அடைந்த அவன் வண்டியைஓட்டிக் கொண்டு மீண்டும் காட்டிற்குச்சென்றான்.

அந்த இடத்தில் மந்திரக்கிணறும் இல்லை; ஒன்றும்இல்லை. பைத்தியம் பிடித்தவனைப் போல் வண்டியை எட்டிஉதைத்தான். அதிலிருந்து நகைகளும், பொருட்களும் கீழே கொட்டிச் சிதறின.

அவை இவன் கண்களுக்கு மட்டுமேதெரிந்தன. தன்னுடைய "பேராசை குணத்திற்கு கிடைத்தபரிசு" என நினைத்து மிகவும்வருந்தினான் பார்த்தசாரதி.

பாடம் : பேராசை பெரும் நஷ்டம் கொடுக்கும்..